De Amerikaanse beurzen lopen maar door omhoog, terwijl het economische nieuws slechter wordt. De Dow Jones staat op zijn alltime high en lijkt maar niet omlaag te willen. Hoe komt het dat in deze onzekere tijden de grote beurzen almaar verder oprukken?
Hoe paradoxaal ook, juist de onzekerheid in de financiële wereld lijkt er voor te zorgen dat de Amerikaanse beurzen verder omhoog gaan. Beleggers zijn op zoek naar veiligheid, zekerheid en rendement. En hoewel aandelen nog altijd beschouwd worden als een vrij onzekere beleggingscategorie, is er een bepaalde klasse aandelen die zich afscheidt van de rest. Deze aandelen hebben een uitstekend trackrecord qua dividendbetalingen en worden tegenwoordig gezien als veiliger dan staatsobligaties. Als we kijken naar de samenstelling van de Dow Jones, zien we dat deze bestaat uit 30 enorm grote bedrijven. Een flink aantal daarvan behoren tot wat ze in de Verenigde Staten noemen de ‘Dividend Aristocrats’.
Dividend Aristocrats
Deze Dividend Aristocrats zijn aandelen die over de afgelopen 25 jaar altijd hun dividend verhoogd hebben. Dat betekent dat zij in mindere tijden dus ook altijd in staat zijn gebleken de aandeelhouder te belonen. Onder andere 3M, Exxon Mobil en McDonald’s maken deel uit van dit selecte gezelschap. Deze fondsen worden in de huidige tijd gezien als een veiligere belegging dan deposito’s, staatsobligaties en vastgoed. We moeten dus eigenlijk deze categorie loskoppelen van de term ‘aandelen’: zij lijken een beleggingscategorie op zichzelf te worden. Waarom zijn deze fondsen nu zo populair?
Tina-effect
Wel eens gehoord van het Tina-effect? There Is No Alternative. Het geld wat vrijkomt uit de staatsobligaties die verkocht worden aan de Centrale Banken moet herbelegd worden. Staatsobligaties van de goede landen staan skyhigh, staatsobligaties van de slechte landen zijn te onveilig. Dat geldt ook voor vastgoed. Cash bij de verkeerde bank kan zomaar geconfisceerd worden. Omdat de Dividend Aristocrats bewezen hebben altijd rendement te kunnen leveren, beleggen de grote vermogensbeheerders dan nog het liefst hier in. En het werkt, want iedereen doet het. Daar komt bij, dat wanneer de economie wel mocht aantrekken, aandelen sowieso zullen profiteren. En bij een slap economisch herstel zal door de lage rente en het Tina-effect er altijd geld blijven vloeien naar deze categorie. Overigens zijn de Dow-fondsen nog helemaal niet zo duur als iedereen denkt, de gemiddelde koers/winstverhouding ligt nog onder de 16 en het dividendrendement is 2.44% (bron:
wallstreetjournal.com).
Eurostoxx 50
Op de Nederlandse beurs vallen er niet veel van dit soort bedrijven te vinden. We kunnen momenteel Unilever en Koninklijke Olie hier onder scharen, maar dan houdt het wel op. Sterker nog, over het algemeen hebben we in de AEX meer te maken met brekebeentjes dan met topbedrijven. Aandeelhouders van KPN, SBM Offshore, Fugro, ING en ArcelorMittal hebben zware tijden achter de rug en we moeten nog maar zien of het ergste achter de rug is. Misschien is het beter het vizier wat meer op Europa te richten voor wie beleggen in dollars te eng vindt. Er zijn een aantal grote (Duitse) Europese fondsen die net als de Amerikaanse multinationals een uitstekend trackrecord hebben qua rendement en groei. Nu de Euro wat aan het verzwakken is ten opzichte van de dollar, krijgen deze bedrijven een extra steuntje in de rug. Bayer, Volkswagen, Siemens, Total en BASF zijn een aantal namen die hebben aangetoond tegen een stootje te kunnen. Omdat de Amerikaanse en Europese indices momenteel behoorlijk uit elkaar lopen liggen door het verkoopgeweld op de Europese beurzen, liggen hier de komende tijd kansen.
