De laatste jaren lees je elke dag over de draai van sparen naar beleggen, van obligaties naar aandelen en over de verandering in perceptie van risico. Logisch, de rente staat in Europa historisch laag en de verwachting, onder de huidige economische omstandigheden, is dat deze rente de komende jaren ook laag blijft.
Een dankbare vluchthaven is de dividendbelegging. De Eurostoxx50-index bijvoorbeeld kent op dit moment een dividendrendement van circa 3,5%: aanzienlijk meer dan de spaarrekening waar moeite gedaan moet worden voor een kleine 1,5% of een stuntaanbieding van 2% voor een driejaars deposito.
Risico
Vanzelfsprekend is het risico van een aandelenbelegging veel hoger; ook al is het een zogenaamde dividendbelegging. We zijn
KPN immers nog niet vergeten; jarenlang een fantastisch dividendrendement, maar uiteindelijk bleek het een koekje van eigen deeg. Daarnaast gebeurt het regelmatig dat bedrijven de dividenduitkering moeten overslaan door tegenvallende resultaten of bijvoorbeeld de ramp van BP in de golf in 2010.
Aan de andere kant kan ook gesteld worden dat de structureel lage rente op spaarrekeningen en obligaties structureel (te) weinig inkomsten genereert en het risico van een rentestijging en de daarbij horende koersdalingen wellicht opweegt tegen het aandelenrisico.
Maar ook het renterisico is niet onbelangrijk. Immers, bij een rentestijging worden obligaties en de spaarrekening weer wellicht aantrekkelijker.
Dividendbeleggen
Beleggingsproducten (beleggingsfondsen en ETF’s) gericht op dividend hebben derhalve een enorme instroom. Het woord ‘Dividend’ lijkt op dit moment garant te staan voor succes. Maar wat koop je eigenlijk? Welk risico wordt er genomen? Wordt er gemikt op aandelen met het hoogste of met het meest stabiele rendement? Wat is de samenstelling qua valutarisico (of –kans)?
Zoals gesteld kunnen dividendbeleggingen gekocht worden in de vorm van actief beheerde beleggingsfondsen en in de vorm van ETF’s. In deze is er in onze ogen geen goed, beter of best, maar hangt de keuze af van de marktomstandigheden en de doelstellingen van de belegger. Er zijn gewoon veel verschillen tussen de producten, zowel tussen de
beleggingsfondsen en ETF’s, als tussen de verschillende ETF’s of beleggingsfondsen onderling.
Achteruit- of vooruitkijken
De critici op ETF’s geven vaak aan dat actief beheerde beleggingsfondsen meer vooruit kijken en ETF’s achteruit. Daardoor zou de consistentie bij ETF’s minder zijn, de spreiding minder en teveel specifieke risico’s, waardoor het totale risico hoger is. Tegelijkertijd staat bijvoorbeeld een aantal ETF’s dat de Stoxx Select Dividend indices volgt op dit moment bovenaan de lijstjes qua rendement. Deze Select Dividend ETF’s zijn er gericht op verschillende regio’s, zoals de Eurozone, de wereld en de Emerging Markets.
De vraag is of het verstandig is om dividendbeleggingen te selecteren op absolute dividendpercentages of op de betrouwbaarheid van het dividend en de dividendgroei. Daarnaast betekent
beleggen spreiden en dat betekent voorkomen dat er bijvoorbeeld een te grote concentratie is in de traditioneel hoog dividendsectoren als de financiële, de nuts- en de telecomsector.
Welke ETF?
De belegger kiest vaak voor het product dat het hoogste rendement scoort. Bovenin het lijstje van actief beheerde beleggingsfondsen staat onder andere het ING (L) Invest Euro High Dividend fonds. Dit fonds blijft echter dit jaar behoorlijk achter bij bijvoorbeeld de iShares Euro Dividend UCITS ETF (IDVY). Deze ETF van iShares is belegd in een mandje van 30 aandelen met het beste dividendrendement in de Euro Stoxx index. Op basis van de gegevens van Morningstar is de spreiding van het ING-fonds breder, echter er is niet echt sprake van minder concentratierisico.
Inmiddels kent de markt ook een groeiend aantal ETF’s die in eerste instantie niet zozeer mikken op hoog dividend, maar meer op de kwaliteit van het dividend. Dus in hoeverre zijn de onderliggende aandelen in staat om het dividend uit te blijven keren en in hoeverre er groei zit in het dividendpercentage zonder de balans uit te hollen. Voorbeelden hiervan zijn de SPDR S&P Euro Dividend Aristocrats UCITS ETF en de Lyxor UCITS ETF SG European Quality Income NTR.
Conclusie
Duidelijk is dat er geen goed, beter of best is in het dividendbeleggen, maar dat elke tijd en elke belegger vraagt om een andere aanpak. Op basis daarvan selecteer je het soort product of het mandje van verschillende producten. Ook bij dividendbeleggen is een buy & hold niet altijd de beste keuze. Op dit moment worden de hoogste ogen gegooid met de beleggingen in de high dividend categorie, maar wie weet dat er straks weer een tijd aanbreekt dat kwaliteit boven komt drijven. Denk hierbij aan tijden van rentestijging of economisch zwaarder weer. Weet in ieder geval waarin u belegt en waarom!
Jochem Baalmann
Partner Indexus
www.indexus.nl