Beleggers die zich op het gebied van de beleggingen laten adviseren door grootbanken merken de afgelopen jaren dat de huisfondsen en de fund of funds weer volop terug van weggeweest zijn. Dit heeft alles te maken met het wettelijke verbod op distributievergoedingen van 1 januari 2014.
Grootbanken
Het grootste deel van het belegde vermogen in Nederland is nog steeds bij de zogenaamde grootbanken te vinden. Het is daarom belangrijk zo nu en dan te analyseren hoe zij beleggen. Banken promoten om verschillende redenen bij voorkeur hun eigen huisfondsen en inmiddels ook de eigen indexfondsen. De reden van deze eenzijdige advisering is gelegen in een combinatie van zorgplicht en verdienmodel. Verdienmodel omdat het structurele inkomsten zijn, ongeacht of u wel of niet actief wenst te zijn. Zorgplicht omdat er weinig specifieke risico’s zijn wanneer u de hele modelportefeuille van de bank opneemt.
Risico’s managen
Er wordt vaak verwacht dat de fondsmanager van een huisfonds actief inspeelt op de ontwikkelingen in de betreffende regio of sector zodat zij er zelf geen omkijken naar hebben. Maar wat is actief inspelen als de fondsmanager eigenlijk gewoon een globale kopie maakt van de te volgen markt? De fondsmanager van een huisfonds gericht op Nederland zal immers nooit afscheid nemen van de hele positie Shell wanneer hij daar mindere verwachtingen van heeft. Want stel dat het toch niet uitkomt. Dan loopt hij ten opzichte van de benchmark achter de feiten aan en dat zou rampzalig zijn. Meeveren met de hele meute is ‘het beste’; als het naar beneden gaat is gedeelde smart toch echt halve smart. Een ETF (of indextracker) is in veel gevallen de betere oplossing.
Meedenken
Het grootste nadeel van standaard modelportefeuilles bij banken is dat de bank niet meedenkt met u en de markt. Gedreven door de zorgplicht en het verdienmodel is het ondernemerschap in beleggingsportefeuilles ver te zoeken. Liquide gaan is er in principe niet bij, omdat liquide gaan betekent dat de inkomsten sterk verminderen, er kan immers geen beheervergoeding meer worden berekend.
Wel toegevoegde waarde
En ja, natuurlijk, beleggingsfondsen kunnen nog steeds een toegevoegde waarde kennen. Bepaalde regio’s, sectoren of beleggingsstijlen lenen zich beter voor een actieve dan een passieve aanpak. Denk hierbij aan indexen met een zeer scheve verhouding of markten met minder liquiditeit. Maar elke dag wordt de toegevoegde waarde van beleggingsfondsen kleiner naar mate het aanbod in ETF’s (beursgenoteerde indexbeleggingen) groter wordt. Door het enorme aanbod is uiteindelijk elk soort markt direct benaderbaar in de verhouding zoals u die zou wensen of past bij uw doelstellingen.
Fund of funds
En de beleggingsfondsen die weer in andere beleggingsfondsen beleggen? De zogenaamde fund of funds? Of de Multi Manager mandaten? Dat zou de beste institutionele beleggingsfondsen bereikbaar moeten maken voor de particuliere belegger. En door schaalgrootte zouden die dan ook korting kunnen bedingen bij de inkoop. Maar als die institutionele fondsen dan met een omweg toch beschikbaar zijn voor particulieren, waarom dan niet direct in plaats van met een dure beleggingsfondsschil eromheen? In tijden van transparantie toch geen raar idee. Of is er toch wat te verbergen?